"JO JEM RЁBOK”
Szanowni Państwo,
Członkowie Lokalnej Grupy Rybackiej Kaszuby
Mając na celu tworzenie wspólnej wizji działania naszego Stowarzyszenia oraz rozwijanie relacji pomiędzy członkami poniżej przedstawiamy przydatne informacje o obszarze LGR Kaszuby oraz zbiór opracowań, które mogą być pomocne w rozwiązywaniu problemów, z którymi mogą spotykać się rybacy śródlądowi.
Obszar działania Lokalnej Grupy Rybackiej Kaszuby obejmuje środkową część Pojezierza Kaszubskiego. Jest to rejon źródliskowy kilku rzek pomorskich: Raduni, Łeby, Słupii i Wierzycy. Większe zbiorniki wodne to przede wszystkim jeziora rynnowe takie jak kompleks: gowidlińsko-sulęczyński, raduńsko-ostrzycki i potęgowski. Teren ten, to w dużej mierze rdzeń etniczny Kaszub.
WĘDKARSTWO NA OBSZARZE LGR KASZUBY
Szczególne miejsce na obszarze LGR Kaszuby zajmuje turystyka jeziorna i wędkarstwo, dzięki znacznej ilości jezior i przepływających przez nie rzek. Wędkarstwo to popularna forma spędzania wolnego czasu. Łączy w sobie elementy turystyki krajoznawczej i wypoczynkowej. W czystych wodach akwenów wodnych żyje około czterdziestu gatunków ryb (m.in. karp, szczupak, okoń, sandacz, leszcz, płoć, węgorz, lin, ciernik), z których większość jest cennym trofeum wędkarskim.
- Kaszubski Park Krajobrazowy - Wędkowanie na jeziorach Raduńskich
- Cennik i Regulamin wędkowania na jeziorach Raduńskich
- Pomorski Przewodnik Wędkarski
- PZW Okręg w Gdańsku:
RYBOŁÓWSTWO NA KASZUBACH
Na Kaszubach rozwijało się rybołówstwo jeziorne, dla którego naturalną bazą było ponad 500 jezior. Było istotną częścią gospodarki, a także tradycji lokalnej tożsamości. W niektórych okolicach rybołówstwo było główną podstawą utrzymania grup społecznych.
Prawo połowu ryb w jeziorach związane było z własnością wód lub brzegu. Właściciel pozwalał na połowy miejscowej ludności w zamian za dostarczenie określonej ilości ryb. Zawód rybaka przekazywany był z pokolenia na pokolenie, a metody połowów udoskonalane. Wszystko było podporządkowane rybaczeniu i przeplatało się z zabawą, religią, przesądami i życiem towarzyskim. Kaszubska muzyka jest charakterystycznym wyróżnikiem regionu. Osobliwą część repertuaru pieśni kaszubskich – zawodowych, ze względu na specyficzne usytuowanie Kaszub i liczne jeziora, zajmują pieśni rybackie. Treść tych pieśni opiewa trud pracy rybaka, wyraża tęsknotę członków rodziny, oczekujących na powrót ojca lub męża z połowu. Znaleźć też można pieśni o charakterze radosnym, związane z radością szczęśliwego powrotu rybaków do domu.
Po II wojnie światowej większość jezior została przekazana Państwowym Gospodarstwom Rybackim. W ten sposób została przerwana wielowiekowa tradycja rybołówstwa indywidualnego. Część rybaków przeszła do pracy w PG Rybackich, inni odeszli z zawodu.
Dokumenty związane z praca rybaka:
- Systemy gospodarowania wodą w hodowli pstrąga jako czynnik warunkujący jakość wód rzecznych
- Kodeks dobrej praktyki rybackiej w chowie i hodowli ryb
- Opracowanie szczegółowych założeń programu działań wodnośrodowiskowych w gospodarce rybackiej
- Inwazyjne gatunki ryb w Polskich wodach- zagrożenie dla rodzimej ichtiofauny
- Ochrona stawów przeciw wydrom i kormoranom
- Pastuch na wydry
- Strategia zarządzania populacją kormorana w Polsce
- Kormoran w aspekcie zrównoważonego korzystania z zasobów rybackich
GATUNKI ZWIERZĄT POD OCHRONĄ
O RAKACH
Raki w wodach Polski - ich dramaty i kariery
„Rak - największy z występujących w Polsce stawonogów - swoją budową przypomina dziwacznego podwodnego rycerza zakutego w zbroję i noszącego potężny oręż w postaci masywnych szczypiec. Prawie każdy, kto spędzał wakacje nad wodą, miał okazję zetknąć się z tym skorupiakiem. Nie wszyscy jednak wiedzą, że w Polsce żyje kilka gatunków tych zwierząt, choć zdecydowanie najczęściej spotykamy raka pręgowatego (Orconectes limosus), zwanego popularnie amerykańskim. Obecnie blisko 2/3 obszaru naszego kraju opanowane jest przez ten właśnie gatunek. Wstępem do jego oszałamiającej kariery w prawie całej Europie było z pozoru nieistotne wydarzenie w jednym z portów północnej Italii. W 1860 r. przybył tam z Ameryki Północnej statek, w którego komorach balastowych znajdowała się woda zawierająca zarodniki grzyba Aphanomyces astaci. Ponieważ załoga opróżniła zbiorniki, grzyb ten przedostał się do wód europejskich. Szybko okazało się, że jest to dla raków żyjących na naszym kontynencie śmiertelnie groźny patogen, wywołujący u nich chorobę zwaną - ze względu na rozmiar i tempo czynionego spustoszenia - dżumą raczą. W ciągu 40 lat wytrzebiła ona blisko 50% pogłowia raków europejskich, docierając przez kraje Europy Zachodniej aż na tereny Rosji. W wielu rzekach i jeziorach po rodzimym raku szlachetnym (Astacus astacus) czy błotnym (Astacus leptodactylus) pozostało jedynie wspomnienie.”
- Czynna ochrona raka szlachetnego w jeziorach Pomorskiego Zespołu Parków Krajobrazowych
- Ratujmy raka szlachetnego
- Pomorscy naukowcy chcą ratować "szewca". "Chcemy przywrócić gatunek w parkach"
- Rak amerykański wyparł raka szlachetnego. Chcą przywrócić zagrożoną populację
- Ratując raka szlachetnego, zachowujemy bioróżnorodność
- Ginie rak, nieborak. Zostało mu jakieś 50 lat
O KORMORANACH I WYDRACH
„Wydra (http://gatunki.sggw.pl/?q=node/7) jest przedstawicielem rodziny łasicowatych. Odznacza się opływowym, smukłym ciałem, długim ogonem, krótkimi kończynami i szeroką spłaszczona głową. Długość ciała dorosłych osobników wynosi przeciętnie od 50 do 100 cm, ogona – od 20 do 46 cm, a masa ciała do około 10 kg. Ubarwienie grzbietu jest zwykle lśniąco-brązowe, podgardle, pierś i brzuch są jaśniejsze.
Wydra zamieszkuje najróżniejsze środowiska nadwodne i w zależności od warunków pokarmowych zasiedla od około 3 do 15 km linii brzegowej rzek. Podstawą pokarmu wydry są ryby. Pozostałe to inne: raki, żaby, małże i chrząszcze wodne, sporadycznie drobne ssaki i ptaki. W każdym ze środowisk wydry łowią najbardziej dostępne gatunki ryb, a więc najczęstsze i łatwe do schwytania.”
„Kormoran czarny (http://gatunki.sggw.pl/?q=node/8) - obecnie lęgowy w większości krajów Europy - na Wyspach Brytyjskich i od Francji przez Szwajcarię po północne Włochy oraz we wszystkich pozostałych krajach europejskich na wschód (w tym w Polsce), dalej po Chiny; reliktowa populacja na Sardynii. Obecnie stale rozszerza zasięg w Europie.
Brak dymorfizmu płciowego w upierzeniu, jednak samce są większe od samic. Czarny z metalicznym połyskiem, w szacie godowej policzki białe, na głowie delikatny czub i biała plama na udzie (brak jej w upierzeniu spoczynkowym). Młodociane osobniki są ciemnobrązowe, brzuch bywa zupełnie biały. Długość ciała ok. 80-90 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 130 cm, masa ciała ok. 1,6-2,5 kg.
Gnieździ się kolonijnie, nierzadko ponad 1000 gniazd w kolonii (największa kolonia w Kątach Rybackich – 11,5 tys. par), głównie na drzewach, czasem na krzewach i rzadko w trzcinach. Gniazdo duże z luźno ułożonych gałęzi. Wyprowadza jeden lęg w roku, składając zwykle 3 do 4 jaj.”
- Opracowanie krajowych strategii gospodarowania wybranymi gatunkami zagrożonymi lub konfliktowymi
- Dokumenty dotyczące ochrony wydry
- Dokumenty dotyczące ochrony kormorana
- Strategia zarządzania populacją kormorana w Polsce
Zadanie realizowane w ramach planu komunikacji Lokalnej Strategii Rozwoju LGR Kaszuby.